താരതമ്യങ്ങളില്ലാത്തൊരു സ്ത്രീയ്ക്ക്, ‘എന്റെ ശോകത്തിന്റെ നഗരം’ എന്നു വിളിപ്പേരുള്ളവൾക്ക്, എന്റെ കണ്ണുകളിലെക്കടലിലൂടെ ഒരു യാനം പോലെ പ്രയാണം ചെയ്യുന്നവൾക്ക്, (എഴുതുമ്പോൾ) എനിക്കും എന്റെ ശബ്ദത്തിനുമിടയിൽ കടക്കുന്നവൾക്ക്, അവൾക്കു ഞാൻ സമർപ്പിക്കുന്നു, കവിതയുടെ രൂപത്തിൽ എന്റെ മരണം- ഇങ്ങനെയല്ലാതെങ്ങനെ ഞാൻ പാടുമെന്നു നിങ്ങൾ കരുതി? (നിസാർ ഖബ്ബാനി - സമർപ്പണം)
“To see a World in a Grain of Sand And a Heaven in a Wild Flower Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour…”