Skip to main content

What if there is no 'what', 'why', 'when' and 'how'?



What is there to ponder on the uncertainties of 'certain' life that we all will die someday?
What makes us unsatisfied?
Greed.
What makes us guilty?
Conscience.
What makes us love?
( if you know why we love don’t tell me because that’s not why we love)
What makes us fool?
Wisdom.
What makes us different?
Self.
What makes us slaves?
Life.
What makes us same?
Difference.
What makes us smile?
What makes us lonely?
Togetherness.
What makes us cry?
What makes us live?
Hope.
What makes us hate?
Expectations.
What makes us dream?
Realities.
What makes us sex?
What makes us forget?
Memory.
What makes us think?
Answer.
What makes me to write it?
I don’t know.
And what makes you to read it?
Don’t know.
no one knows, but  the 'no one knows' knows why we do it.
I’ve heard about Italno Calvino and i love his work. I ve n’t ever read any of his work until now and I’m in anticipation of reading his works someday, but still i love his work. i'vnt ever heard anything about his mastery in his thematic application of life and dream. i know Lacan and  Freud, Nietzsche and Foucault, only in the classes of theories. i love their theories and always cherish the complexities of the discourse they deal with. i'm enchanted by their theories because i'm often confused and placed nowhere in the midst of multitudes of uncertainties and my ignorance.
What makes us ignorant?
Wisdom.
What makes me to remember Pablo Neruda and his poems? i 'vnt read any of his poems until now.
Why do we live?
Why do we love?
Why do we care?
Why do we cry?
Why do we sex?
Why do we sorry?
Why do we always 'why do we'?
You were not made for memory, you are not
Youth’s accident i think but heavenly more;
Moulding to meaning slips my pen's poor blot
and opening wide that long forbidden door
       Where stands the mother of god, your exemplar.
       How beautiful, how beautiful you are!
What makes me to recite it again in to my blank pages of beautiful absurdities? May be the absurdities itself. I keep my journey along with the rhyme and lyrics of the verse- miles to go before I sleep. I see none; I hear none but my sound. I’m all alone in this vast world of multitudes, I sing I cry I celebrate I sleep I enjoy and I die. The whole world shrinks in to mine as I pass by her; what if there is no ‘I’. There wouldn’t be me and the self, but the image of death.
I found something on the grave of some body. May be it wanted to say something, but it couldn’t complete. Is it something carved by the soul mates of the dead that they wanted to say something they had to, but failed to say it? Whatever, I see it and it says –
Lady, when your lovely head
Droops to sink among the dead,
And the quiet places keep
You that so divinely sleep;
Then the dead shall blessed be
With a new solemnity,
For such beauty, so descending,
Pledges them that death is ending.
Sleep your fill-but when you wake
Dawn shall over Lethe break.
What do we have finally after all these raging of wars and money? What do we leave behind when we leave? Some words on our tomb? Or the fragmented memories where we find ourselves strange? What do we have finally, what do we take us when we leave? I have time to spend my precious time with the anticipated visiting of my readers that always ends in everlasting anticipation of visiting. nothing but visiting. Someday someone will read my beautiful absurdities and I’ll leave something behind as my own that when they read my beautiful absurdities they will begin to love their absurdities too.

Comments

Popular posts from this blog

ശിവോഹം

അസ്ഥി മരവിക്കുന്ന തണുപ്പിലും , രക്തം ബാഷ്പമാകുന്ന ചൂടിലും , ഭ്രാന്ത്‌ ബുദ്ധിയെ മദിക്കുന്ന നേരത്തും എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം മാത്രമേയുള്ളൂ.  അവസ്ഥയുടെ എല്ലാ  ഭാവത്തിലും എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്.  കടലും , തിരയും , കരയും , മലയും , കാറ്റും , മഴയും , അങ്ങനെ  സര്‍വ്വ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ എല്ലാ മൂര്‍ത്ത ഭാവങ്ങളിലും ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു. ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ചേതനയറ്റുന്ന നേരത്തും ,  പ്രാണന്‍ ത്രികാലങ്ങളില്‍ അമൂര്‍ത്തമായതിനെ പ്രണയിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം തന്‍റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ മറക്കുന്നതും , ബുദ്ധിക്കു അപ്രാപ്യമായ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ നിഗൂഡതകളില്‍ പ്രണവബീജം എന്‍റെ പ്രാണനെ ഗ്രസിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം മൂന്നിലും , പ്രാണന്‍റെ ഏതവസ്ഥയിലും , ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.

anatomy of mathematics VS. My Brilliant Ntraparietal Sulcus (Left cerebral hemisphere)

കണക്ക് , ഈ വിഷയം എന്നെ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപകരെക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ വെറുത്തു പോയതാണ് . ഞാന്‍ തോറ്റു പോയ ഒരേ ഒരു വിഷയവും കണക്കു തന്നെ. ഓണ പരീക്ഷക്കാണ് തോറ്റത്. ഞാന്‍ ആദ്യം കണക്കിനു തോറ്റത് ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ ആണ് . അന്നെനിക്ക് ഒരു മിഡ്ടേം പരീക്ഷക്ക്‌ 25 ല്‍ വെറും 4 മാര്‍ക്കാണ് കിട്ടിയത്. അതുകഴിഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറയേണ്ട (ഊഹിച്ചെടുത് പൂരിപിചോളൂ). അപ്പന്‍റെ കണക്കിലുള്ള ബുദ്ധിയുടെ ഒരംശം എങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നുഞാന്‍ ആഗ്രഹിചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു , കാരണം അപ്പന്‍ കണക്കില്‍ ഒരു പുലിയും ഞാന്‍ എലിയും ആയിരുന്നു. അപ്പന്‍ ഒരുപാടു എന്നെ നേരെയാക്കാന്‍ നോക്കിയതാ , ഒന്നും നടന്നില്ല. എന്നാല്‍  പത്താം ക്ലാസില്‍ അപ്പനും അമ്മയ്ക്കും എന്നെകുറിചോര്‍ത്തു പെടിതോന്നിയപ്പോള്‍ അവര്‍ എനിക്കൊരു സ്പെഷ്യല്‍ ട്യൂഷന്‍ ഏര്‍പെടുത്തി . കണക്കിന്‍റെ ദേവതയായി എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ച ആ MSc ക്കാരി ചേച്ചിയെ ഞാന്‍ നമിക്കുന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങനെ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ കണക്കു പരീക്ഷ 50 ല്‍ 36 മാര്‍ക്കോടെ പാസായി. എന്‍റെ കണക്കു ടീച്ചര്‍ക്ക്‌ പോലും വിശ്വാസം വന്നു കാണില്ല ഞാന്‍ ഇതെങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചുവെന്നു. ഞാന്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ കണക...

Ulysses

We are the harvesters of destiny, gathering the leeches of existence and the capriciousness of emotionless masks amidst the shores of lucid dreams and nocturnal splendor. I yearn to sing, to dance, to cry out like a madman. Bring me wine, and I shall whirl the world around the whims of human consciousness. Lead me into the depths of hell's darkness, and I'll illuminate her gates, infusing them with the exuberance of joy, filling the chalice of primal desires. Drinking deeply from life's cup, its bittersweet nectar rejuvenates my senses, enriching the tapestry of my existence. I embrace life, I consume love to its very dregs. Love, the sacred effusion of existence, binds me in the inability to unlove. I am submerged, intoxicated by the essence of my desires for her. And there, amidst the throng, I see them—men of remarkable vitality and determination, reflections of my own life, incarnations of staggering resilience. I am alive. I am Nature, she is my masterpiece. You cannot...