Skip to main content

The Man Who Asked "Have You Read?"



After noon around evening, I was in my usual cafe where I go for everything that roams around my external psyche that possibly links my internal too. I learn many things from the cafe rather than from the classroom itself. Classroom teaches me, specially, nothing. The usual course of ritualistic attendance of classroom discussions produced many a time my own contradictions to me myself. Classroom teaches me the mere theories, but fails how to implement in the realities of life.
The cafe teaches me how to read people and how i must be in order to analyse me. People come and go, and it repeats and repeats. i order coffee and taste and it goes on continually. One day i was sitting on the corner side of the cafe where I usually place myself for no reason, may be. Two men gently be-seated next to me, but not with me. i can interestingly over-here  what they say. Two of them were interesting, after all, most desirable. One guy started talking something which I could not understand because it was their continuation of some talk that accompanied them to the cafe. After a while the same guy who were talking from the beginning itself started a new subject. It seemed to me that the other poor fellow was not that close to the other guy because i felt a clear distance between them. 
"I have read the book The Winner Stands Alone, oh dude you must read it. It talks all about the Cannes Film festival. You’ll get a clear picture about everything that happens in the film industry and the life of an actor" and he goes on talking and talking. I, interestingly looked at him and at the same speed i concentrated on my coffee. Each day I learn how to taste coffee differently, the same coffee tasted differently when i tasted it differently.
"Did you read three mistakes of my life? Dude it’s amazing, really Chetan rocks." well, he knows Chetan too. He reads a lot, i thought. The poor other guy was listening helplessly and most probably hopelessly. He might have thought about escaping from the 'great reader'.
"Dude, did you read Night in a Call Canter? Well, Chetan Bhagat talks about the incident in a call canter. You know one night God call to the call canter...." Oh jeez he must have read all the books of Chetan. he must be great , really a 'someone'. i thought many things about him like that. he was never be ready to stop his flowing wisdom of knowledge on books and fictions, he kept going on. i felt he was waiting for a chance to show all his great knowledge on books and writers. is he a professor? or a literary genius? Well he is something, of course, he is.
" dude did you read.... oh damn shit, i don't remember the name of the book." thank god at least he don't remember the name of the book. i really liked that. “dude i know the name, but i don't remember the name." well that's all ? Thank god ! the other poor fella began to help him. "can you tell me the story, sometimes i can help you." good boy he likes to help him! "yaaa gotchaaaaa... its Daniel Defoe!!!! you know dude? it talks about a man who spent his thirty five years in an island, all alone. its horrible and interesting. you know? this was the only book which was sold over ...( i don't remember the exact number he used). none of the current books or the writers have dared to surpass it." oh god ! he is good, wise man( maybe) the other guy, interestingly enough, mentioned the alchemist, but the wise man corrected the statement of the poor fella. the other fella looked around and smiled at me. i don't know why he smiled.
"dude, did you read ..."he continued asking the question. after a while the other dude managed to disengage the wise man by asking the bill to the server. They left and i remained there still for more questions! no one came and asked, but the bearer boy asked me "do you need anything else sir?" I flew with the questions of the wise man outside an on the way to nowhere i thought, 'I also am a literary student and have i ever read any of the books he asked the other guy?' i think no. 
he entertained me for a while by thinking on his reading which is purposelessly vomited on the poor guy of some other interest and at the same time made me to ponder on my lack of knowledge on the books, especially while i'm being a literature student.

Comments

Popular posts from this blog

ശിവോഹം

അസ്ഥി മരവിക്കുന്ന തണുപ്പിലും , രക്തം ബാഷ്പമാകുന്ന ചൂടിലും , ഭ്രാന്ത്‌ ബുദ്ധിയെ മദിക്കുന്ന നേരത്തും എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം മാത്രമേയുള്ളൂ.  അവസ്ഥയുടെ എല്ലാ  ഭാവത്തിലും എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്.  കടലും , തിരയും , കരയും , മലയും , കാറ്റും , മഴയും , അങ്ങനെ  സര്‍വ്വ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ എല്ലാ മൂര്‍ത്ത ഭാവങ്ങളിലും ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു. ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ചേതനയറ്റുന്ന നേരത്തും ,  പ്രാണന്‍ ത്രികാലങ്ങളില്‍ അമൂര്‍ത്തമായതിനെ പ്രണയിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം തന്‍റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ മറക്കുന്നതും , ബുദ്ധിക്കു അപ്രാപ്യമായ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ നിഗൂഡതകളില്‍ പ്രണവബീജം എന്‍റെ പ്രാണനെ ഗ്രസിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം മൂന്നിലും , പ്രാണന്‍റെ ഏതവസ്ഥയിലും , ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.

anatomy of mathematics VS. My Brilliant Ntraparietal Sulcus (Left cerebral hemisphere)

കണക്ക് , ഈ വിഷയം എന്നെ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപകരെക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ വെറുത്തു പോയതാണ് . ഞാന്‍ തോറ്റു പോയ ഒരേ ഒരു വിഷയവും കണക്കു തന്നെ. ഓണ പരീക്ഷക്കാണ് തോറ്റത്. ഞാന്‍ ആദ്യം കണക്കിനു തോറ്റത് ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ ആണ് . അന്നെനിക്ക് ഒരു മിഡ്ടേം പരീക്ഷക്ക്‌ 25 ല്‍ വെറും 4 മാര്‍ക്കാണ് കിട്ടിയത്. അതുകഴിഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറയേണ്ട (ഊഹിച്ചെടുത് പൂരിപിചോളൂ). അപ്പന്‍റെ കണക്കിലുള്ള ബുദ്ധിയുടെ ഒരംശം എങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നുഞാന്‍ ആഗ്രഹിചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു , കാരണം അപ്പന്‍ കണക്കില്‍ ഒരു പുലിയും ഞാന്‍ എലിയും ആയിരുന്നു. അപ്പന്‍ ഒരുപാടു എന്നെ നേരെയാക്കാന്‍ നോക്കിയതാ , ഒന്നും നടന്നില്ല. എന്നാല്‍  പത്താം ക്ലാസില്‍ അപ്പനും അമ്മയ്ക്കും എന്നെകുറിചോര്‍ത്തു പെടിതോന്നിയപ്പോള്‍ അവര്‍ എനിക്കൊരു സ്പെഷ്യല്‍ ട്യൂഷന്‍ ഏര്‍പെടുത്തി . കണക്കിന്‍റെ ദേവതയായി എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ച ആ MSc ക്കാരി ചേച്ചിയെ ഞാന്‍ നമിക്കുന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങനെ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ കണക്കു പരീക്ഷ 50 ല്‍ 36 മാര്‍ക്കോടെ പാസായി. എന്‍റെ കണക്കു ടീച്ചര്‍ക്ക്‌ പോലും വിശ്വാസം വന്നു കാണില്ല ഞാന്‍ ഇതെങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചുവെന്നു. ഞാന്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ കണക...

Ulysses

We are the harvesters of destiny, gathering the leeches of existence and the capriciousness of emotionless masks amidst the shores of lucid dreams and nocturnal splendor. I yearn to sing, to dance, to cry out like a madman. Bring me wine, and I shall whirl the world around the whims of human consciousness. Lead me into the depths of hell's darkness, and I'll illuminate her gates, infusing them with the exuberance of joy, filling the chalice of primal desires. Drinking deeply from life's cup, its bittersweet nectar rejuvenates my senses, enriching the tapestry of my existence. I embrace life, I consume love to its very dregs. Love, the sacred effusion of existence, binds me in the inability to unlove. I am submerged, intoxicated by the essence of my desires for her. And there, amidst the throng, I see them—men of remarkable vitality and determination, reflections of my own life, incarnations of staggering resilience. I am alive. I am Nature, she is my masterpiece. You cannot...