പ്രണയം! ആത്മാവും
ആത്മാവും തമ്മിലുള്ള ആകര്ഷണം. അതിന്റെ ലയം, അതല്ലേ പ്രണയം?
ആത്മീയമായ ഏകാന്തതയുടെ ദുഃഖം മറക്കാനാണ് സ്നേഹിക്കുന്നത്. "അതെ, ആത്മീയമായ ഏകാന്തത. അതിന്റെ ദുഃഖം, അതു സഹിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണു സ്നേഹിക്കുന്നത്. അതു സഹിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണു ജീവിതത്തില് എന്തും മനുഷന് ചെയുന്നത്. മനുഷ്യന് എന്ന് പറഞ്ഞാല് പോര, ജീവജാലങ്ങള് മുഴുവനും. അല്ലെങ്കില് പ്രപഞ്ഞതില് ഉള്ളതെല്ലാം. ആദിയില്, അതായതു ഉല്പത്തിക്കും മുന്പ്, ദൈവവും ആത്മീയമായ ഏകാന്തത അനുഭവിച്ചിരിക്കണം."
ആത്മീയമായ ഏകാന്തതകൊണ്ട് മടുക്കുമ്പോള് സൃഷ്ടിയും സ്നേഹമാണ്.
ഇതെന്റെ വാക്കുകളല്ല. ആരോ എവിടെയോ കൊരിവറഞ്ഞ പായല് മൂടാത്ത മനസിന്റെ ചെപ്പിലെവിടെയോ ഇപ്പോഴും എന്നിലെ എന്നെ ജീവിപ്പികുന്ന, സ്നേഹിപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദ ശകലങ്ങള് മാത്രം.
ഞാനും പ്രണയിക്കുന്നു. എന്റെ ഒരു ശ്വാസത്തിലും, അവളെ മാത്രം, അവള് എന്നില് സൃഷ്ടിക്കുന്ന ശൂന്യതയെ. ഞാനൊരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല, എനിക്ക് ഇതുപോലെ പ്രണയിക്കുവാന് പറ്റുമെന്ന്.
ഞാനവളെ ഒരിക്കലും ഒരു കൈ അകലത്തില് കണ്ടിട്ടില്ല, അകലെ, അകലെ മാത്രം.എനിക്കവളുടെ ശബ്ദം അറിയില്ല, ഇളം തെന്നല് അവളുടെ പൂമേനിയില് തട്ടി എന്നെ വാരിപുണരുവാന് ഞാനെപ്പോഴും കാറ്റിനോട് പറയും. അവള്ക്കറിയില്ല ഞാനെത്രമാത്രം അവളെ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നു. പ്രണയം, എന്താണത്? എനിക്കറിയില്ല. കാരണം ഞാന് പ്രണയിക്കാതെഇരുന്നിട്ടില്ല . എന്റെ ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഞാനവളെ പ്രണയിക്കുന്നു. എന്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവും അവളെ പ്രണയിക്കുന്നു.
ആരോ പറഞ്ഞത് ഞാനോര്ക്കുന്നു, "ഉച്ചാരണമില്ലാത്ത ഒരു വാക്കാണ് സ്നേഹം."
'അരികെ' സിനിമ പ്രണയത്തെ പുകഴ്തികൊണ്ടുള്ള ഒന്നല്ല, മറിച്ച് മറ്റെന്തോ ഒന്ന്. ആ മറ്റെന്തോ ഒന്നായിരിക്കാം പറയാതെ , മുഴുമിക്കാതെ കട്ട് പറഞ്ഞു നിര്ത്തി നമ്മെ സിനിമയുടെ, പറയാതെ ക്ലോസ് ഷോട്ട് സീനുകളില് അനുരാധയുടെ പ്രണയം, ഓഫ്സ്ക്രീനില് പറഞ്ഞു നിര്ത്തിയ എന്തിലേക്കോ തള്ളിവിടുന്നത്. അനുരാധ പ്രണയിക്കുന്നു, അവള് കല്പനയ്ക്ക് വേണ്ടി ശാന്തനുവിനു കത്തുകള് എഴുതുന്നു. ക്ലൈമാക്സില് ശാന്തനു പറയുന്നു, "അവള് നന്നായി കത്തുകള് എഴുതുമായിരുന്നു." അവന് പ്രണയിച്ചത് കല്പനയെയല്ല, അവളുടെ കത്തുകളെയായിരുന്നു, അതുവഴി അനുരധയെയും. അവന് പ്രണയിച്ചത് കല്പനയുടെ ശബ്ദത്തെയയിരുന്നീല്ല, മറിച്ച് അവള്ക്കുവേണ്ടി സംസാരിച്ച അനുരധയെയായിരുന്നു. ആരോടെങ്കില്ലും 'നോ' പറയാന് കാത്തുനില്ക്കുന്ന അനുരാധ ക്ലൈമാക്സില് അവളുടെ കല്പനികതക്ക് വീണ്ടും ചിറകുകള് കൊടുക്കുന്നു. അവള് ശന്തനുമായി എപ്പോഴൊക്കെ സംസാരിച്ചു പിരിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ, അപ്പോഴൊക്കെ അവള് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. ക്ലൈമാക്സില് അതു വീണ്ടും ആവര്ത്തിക്കുന്നു, അതു ഒരു 'നോ' ആയിരുന്നില്ല. കാഴ്ചക്കാരെ പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യ താളുകള് അല്ലെങ്കില് ആദ്യ സീനുകള് മാത്രം കാട്ടി സംവിധായകന് പറഞ്ഞ / കാട്ടിയ കഥക്ക് 'കട്ട്' പറയുന്നു. കഥ, പ്രണയം ക്ലൈമാക്സില് അവസാനിക്കുന്നില്ല. "
ആത്മീയമായ ഏകാന്തതയുടെ ദുഃഖം മറക്കാനാണ് സ്നേഹിക്കുന്നത്. "അതെ, ആത്മീയമായ ഏകാന്തത. അതിന്റെ ദുഃഖം, അതു സഹിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണു സ്നേഹിക്കുന്നത്. അതു സഹിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണു ജീവിതത്തില് എന്തും മനുഷന് ചെയുന്നത്. മനുഷ്യന് എന്ന് പറഞ്ഞാല് പോര, ജീവജാലങ്ങള് മുഴുവനും. അല്ലെങ്കില് പ്രപഞ്ഞതില് ഉള്ളതെല്ലാം. ആദിയില്, അതായതു ഉല്പത്തിക്കും മുന്പ്, ദൈവവും ആത്മീയമായ ഏകാന്തത അനുഭവിച്ചിരിക്കണം."
ആത്മീയമായ ഏകാന്തതകൊണ്ട് മടുക്കുമ്പോള് സൃഷ്ടിയും സ്നേഹമാണ്.
ഇതെന്റെ വാക്കുകളല്ല. ആരോ എവിടെയോ കൊരിവറഞ്ഞ പായല് മൂടാത്ത മനസിന്റെ ചെപ്പിലെവിടെയോ ഇപ്പോഴും എന്നിലെ എന്നെ ജീവിപ്പികുന്ന, സ്നേഹിപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദ ശകലങ്ങള് മാത്രം.
ഞാനും പ്രണയിക്കുന്നു. എന്റെ ഒരു ശ്വാസത്തിലും, അവളെ മാത്രം, അവള് എന്നില് സൃഷ്ടിക്കുന്ന ശൂന്യതയെ. ഞാനൊരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല, എനിക്ക് ഇതുപോലെ പ്രണയിക്കുവാന് പറ്റുമെന്ന്.
ഞാനവളെ ഒരിക്കലും ഒരു കൈ അകലത്തില് കണ്ടിട്ടില്ല, അകലെ, അകലെ മാത്രം.എനിക്കവളുടെ ശബ്ദം അറിയില്ല, ഇളം തെന്നല് അവളുടെ പൂമേനിയില് തട്ടി എന്നെ വാരിപുണരുവാന് ഞാനെപ്പോഴും കാറ്റിനോട് പറയും. അവള്ക്കറിയില്ല ഞാനെത്രമാത്രം അവളെ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നു. പ്രണയം, എന്താണത്? എനിക്കറിയില്ല. കാരണം ഞാന് പ്രണയിക്കാതെഇരുന്നിട്ടില്ല . എന്റെ ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഞാനവളെ പ്രണയിക്കുന്നു. എന്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവും അവളെ പ്രണയിക്കുന്നു.
ആരോ പറഞ്ഞത് ഞാനോര്ക്കുന്നു, "ഉച്ചാരണമില്ലാത്ത ഒരു വാക്കാണ് സ്നേഹം."
'അരികെ' സിനിമ പ്രണയത്തെ പുകഴ്തികൊണ്ടുള്ള ഒന്നല്ല, മറിച്ച് മറ്റെന്തോ ഒന്ന്. ആ മറ്റെന്തോ ഒന്നായിരിക്കാം പറയാതെ , മുഴുമിക്കാതെ കട്ട് പറഞ്ഞു നിര്ത്തി നമ്മെ സിനിമയുടെ, പറയാതെ ക്ലോസ് ഷോട്ട് സീനുകളില് അനുരാധയുടെ പ്രണയം, ഓഫ്സ്ക്രീനില് പറഞ്ഞു നിര്ത്തിയ എന്തിലേക്കോ തള്ളിവിടുന്നത്. അനുരാധ പ്രണയിക്കുന്നു, അവള് കല്പനയ്ക്ക് വേണ്ടി ശാന്തനുവിനു കത്തുകള് എഴുതുന്നു. ക്ലൈമാക്സില് ശാന്തനു പറയുന്നു, "അവള് നന്നായി കത്തുകള് എഴുതുമായിരുന്നു." അവന് പ്രണയിച്ചത് കല്പനയെയല്ല, അവളുടെ കത്തുകളെയായിരുന്നു, അതുവഴി അനുരധയെയും. അവന് പ്രണയിച്ചത് കല്പനയുടെ ശബ്ദത്തെയയിരുന്നീല്ല, മറിച്ച് അവള്ക്കുവേണ്ടി സംസാരിച്ച അനുരധയെയായിരുന്നു. ആരോടെങ്കില്ലും 'നോ' പറയാന് കാത്തുനില്ക്കുന്ന അനുരാധ ക്ലൈമാക്സില് അവളുടെ കല്പനികതക്ക് വീണ്ടും ചിറകുകള് കൊടുക്കുന്നു. അവള് ശന്തനുമായി എപ്പോഴൊക്കെ സംസാരിച്ചു പിരിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ, അപ്പോഴൊക്കെ അവള് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. ക്ലൈമാക്സില് അതു വീണ്ടും ആവര്ത്തിക്കുന്നു, അതു ഒരു 'നോ' ആയിരുന്നില്ല. കാഴ്ചക്കാരെ പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യ താളുകള് അല്ലെങ്കില് ആദ്യ സീനുകള് മാത്രം കാട്ടി സംവിധായകന് പറഞ്ഞ / കാട്ടിയ കഥക്ക് 'കട്ട്' പറയുന്നു. കഥ, പ്രണയം ക്ലൈമാക്സില് അവസാനിക്കുന്നില്ല. "
Comments
Post a Comment