The Ballads of Gravity

പടിഞ്ഞാറന്‍ ചക്രവാളത്തില്‍ ഒരു നത്തോലി സ്രാവിനു ചൂണ്ടയിടുന്നു. കോള കലക്കിയ കാട്ടരുവികളില്‍ ചത്തു പൊങ്ങിയ പിലോപ്പികള്‍ക്കുവേണ്ടി കോര്‍പ്പറേറ്റുകള്‍ ഒപ്പീസുപാടുന്നു . മഴവില്ലിലെ നിറങ്ങള്‍ക്ക് ചാരം ഗോചരം ,  മുതലക്കണ്ണീരില്‍ സര്‍ഫിംഗ് നടത്തുന്ന സ്നേഹവും പ്രണയവും ബന്ധങ്ങളും ;  അമ്ലമായി പെയ്യുന്ന മഴയില്‍ കാര്‍ബണ്‍ സിന്തെറ്റിക്കില്‍ നെയ്തൊരു കുടയുമായി പറഞ്ഞുകേട്ട ഏതോ ഒരു മിത്തിനെ മനസ്സില്‍ പ്രണയിച്ച് അവളുടെ കാല്‍പാദങ്ങള്‍ പതിഞ്ഞ മണലില്‍ നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിടവേ ഒരു ബബിള്‍ഗം അവന്റെ ചുണ്ടില്‍ വീര്‍ത്തു പൊട്ടി. അതാ അങ്ങ് ചക്രവാളസീമയില്‍ ആദിത്യന്‍ സര്‍വ്വവും സാക്ഷിയാക്കി തന്‍റെ ഉപാസനയെ കടലില്‍ മുക്കുന്നു. അതിന്‍റെ തീരങ്ങളില്‍ ഒരു യുവതയും ബോട്ടിലില്‍ നിറച്ച രസത്തെ പൊട്ടിക്കുന്നു. ചിയേര്‍സ്! നിനക്കും എനിക്കും, പിന്നെ ഈ ഭൂമിക്കും!

റൂത്ത് , നീയെനിക്കു അക്കൽദാമയിലെ പൂക്കളായിരുന്നോ തന്നത് ? അവക്കിപ്പോഴും ചോരയുടെ ഗന്ധമാണ് . ലെബനോനിലെ പൈന്‍ മരങ്ങള്‍ പൂക്കുന്നതും , ഒലിവ്ചില്ലകള്‍ പാടുന്നതും നീ കണ്ടു . ഗാഗുല്‍ത്തായിലെ അരുവിയില്‍നിന്നു നീ ദാഹവും തീര്‍ത്തു , ആദിപാപങ്ങളുടെ നിറങ്ങളാണ് അവിടുത്തെ പൂക്കള്‍ക്ക് . അവയെ കാതോടടുപ്പിച്ചാല്‍ കേള്‍ക്കാം അന്ത്യവിധിയുടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന കാഹളനാദം .

🔥 I read the Gita. I see the tide rising in the sky, Fire in the air, blood in the river; Yet, I stay calm.

Dibble dibble dopp dopp, Drizzly dribs dribbled, Dazing drops dazzled dreams, Days dawned dewdrops, Dusked dreams drummed distantly! Dreaming drops dripped dazing days, Dreams, dreams, dreams! Delectable deviants danced deliciously, Dreams doomed demons, Dens delivered deviants, Difference dropped differance, dusk drummed dawn!

പൈന്‍ മരങ്ങള്‍ക്കുമുകളില്‍ പൂര്‍ണ്ണചന്ദ്രന്‍, അവനെ പ്രണയിക്കുന്ന നിള,  രതിയുടെ ഉത്തുംഗപതത്തില്‍ അമ്രുതകരന്‍റെ കരാളഗസ്തത്തില്‍ നിന്നും വഴുതിവീണ്  തളര്‍ന്നുറങ്ങുന്ന അബ്ധി! അവളുടെ തീരങ്ങളില്‍ ഞാനും,  ഓളങ്ങളില്‍ അലതല്ലി, ഓം ശാന്തി ഓം ||

Within the corridors of my mind, structural apartheid and nuanced radicalism converge, giving birth to an insatiable yearning for the flesh. You cannot escape my gaze; I have become an indomitable force, capable of seizing your thoughts and channeling divine energy. What I wrote years ago is now unfolding before me, as every writer is, in essence, their own prophet. Yet, the extent of my understanding of myself is but a fraction of what remains hidden in the shadows. The pursuit of impeccable taste and discernment often transforms me into a caricature of narcissism and anarchy. Bound by social constraints, I am but a frustrated child, starved for nourishment, while my silence reverberates, urging me to contemplate the temporal and spatial dimensions of the Holy Cross.

അസ്ഥി മരവിക്കുന്ന തണുപ്പിലും , രക്തം ബാഷ്പമാകുന്ന ചൂടിലും , ഭ്രാന്ത്‌ ബുദ്ധിയെ മദിക്കുന്ന നേരത്തും എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം മാത്രമേയുള്ളൂ.  അവസ്ഥയുടെ എല്ലാ  ഭാവത്തിലും എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്.  കടലും , തിരയും , കരയും , മലയും , കാറ്റും , മഴയും , അങ്ങനെ  സര്‍വ്വ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ എല്ലാ മൂര്‍ത്ത ഭാവങ്ങളിലും ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു. ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ചേതനയറ്റുന്ന നേരത്തും ,  പ്രാണന്‍ ത്രികാലങ്ങളില്‍ അമൂര്‍ത്തമായതിനെ പ്രണയിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം തന്‍റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ മറക്കുന്നതും , ബുദ്ധിക്കു അപ്രാപ്യമായ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ നിഗൂഡതകളില്‍ പ്രണവബീജം എന്‍റെ പ്രാണനെ ഗ്രസിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം മൂന്നിലും , പ്രാണന്‍റെ ഏതവസ്ഥയിലും , ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.

സര്‍വ്വ പ്രപഞ്ചത്തെയും നമ്മിലേക്കാക്കി; ഉള്ളില്‍ എരിയുന്ന കനലിനെ തീയാക്കി,   ശ്വാസത്തെ കാറ്റായും, കണ്ണീരിനെ   മഴയുമാക്കി, കാലച്ചക്രങ്ങളുടെ നിയമങ്ങള്‍ക്കും , ചക്രവാളങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറെ, ആദിയും മധ്യാന്ധവും ഇല്ലാത്തിടത്തുനിന്നു,  നമ്മൾ പ്രണയിച്ചു ! പെയ്യാത്ത മഞ്ഞിനേയും, മഴയും; വീശാത്ത കാറ്റിനെയും, മരുഭൂമിയുടെ സ്വൗന്ദര്യത്തേയും   പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍; മഴയും മഴവില്ലും , തിരയും കരയും  പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍ , നമ്മൾ  അനശ്വരതയുടെ കാവ്യമാകുമ്പോൾ  - നീയെനിക്ക് കാലം  

My name is Stephen Dedalus. I am a hawk within myself, a creature bound to the human form, yet tethered to something greater. My wings are magnificent and powerful, capable of navigating even the most violent and unpredictable tempests of existence. In the face of these storms, I will never lose my way. The firmament, that eternal expanse of spotless sky, does not weigh my heart with its monstrous gravity. Gravity. What a profound phenomenon! It anchors everything, yet it also gives meaning to all that exists. Gravity shapes us, gives us life, love, and lust. It makes time and space possible, and in its absence, existence would fragment into endless, uncountable particles of matter. Without gravity, life itself would cease to be, and even death would be impossible. How could I not fall in love with it? I am an anarchist. Not in the political sense, but in a deeply personal way. The adventure of life is enough to keep me enthralled with the transient nature of our existence. I have no ...

The thickness of air is caused by the heaviness of dreams; tears vapoured into the forms of clouds vanish into the same thick air. I haven’t ever enjoyed the beauty of night like this. Removed from the shades of family care and protection, love and company of strangers , I live in the land of events where dreams are born or carried to and died or buried. Living life alone, meeting my needs and taming them and myself is a great adventure I’ve ever set out for. It is good to be here. I learn things fast and the way I meet people fascinates me, they are happening to me. I see that same thick air floating over their head; it rains in their minds unconditionally feastings their body and soul. They are all happy. They are happy. This strange land makes them something else. The memories and thoughts of their loved ones, dreams they make into reality, struggles they turn into happiness, make them monumental men. They survive and make the possible. Life is a cocktail. A perfect mixtu...

Pieta is my favourite art, an amazing Art of emotional sculpturism carved by the victim of life; it frightens me and awes me. The conditionality of human race on the acceptance of fate creates the vulnerability and greatness of its kind- Pieta is an art of aesthetic purgation. What worse could have happened in the life of a mother other than the burial of her son? The emotional trauma she faces cannot be understood or explained through any of the existing or available laws of nature or human understanding. The numbness of heart, meaninglessness of life and helplessness of death altogether execute the verdict of some unknown laws to which we are all indebted from the time immemorial. Which human reason can understand and justify that law of fate? Sculpturism of human life! What I think about pieta and the words I use fail to convey the emotional status of that particular condition of human life especially in the life of a mother. No man can ever understand it, so do I. The...