Skip to main content

Judges


Job IV


Judges

Living and celebrating his life Job creates his legend.
As a man of 24, the question of self, individuality and the result of self-examination never visited his mind until he was asked all these questions in his maiden interview for a lecturer post in a college. He hasn’t ever thought about his capacity to influence others and the description of Job as an individual.
In a fine morning Job is sitting before the principal lady of a college and she asked him the first question, “Job, how would you describe yourself as an individual?”  A bunch of questions have run through his mind on the relevance of his individuality and the definition of the name Job, which represents an individual. The lady entertained him with her second question, “Job, how much you can influence a person and what percentage will you give for your influencing quality?” Influence, influence, influence and influence. It was his first time ever in his life he was thinking something about his influencing quality. While the lady was elaborating her question he was sinking in to the deep potholes of events where he could find examples for ‘influence’. “How can I influence someone? Have I ever influenced anyone? Do I like to influence someone? No I don’t like to influence anyone because I believe in essentiality”, a bunch of questions marched through his mind and he asked himself the questions. "well, mam, I really have no idea about the quality of my influence, but i'm sure that I do nothing mysef to influence people. I need them all to make mistakes and correct them by their own lives. I like people to study from their life. above all I don't search for perfection. so, i don't have any role models. well, I proud enough to say that I influence myself every day" he said. anyhow, he got that job.
On the way back to his home he tried to recollect the questions and answers he was asked and he has given, but having failed to recollect them he was thinking something about the definitions he has to make for himself as an answer for his interviewer. The definition for him as an individual and the percentage for his influencing capacity!
“I know my soul and the essence of my life, but I can never define me as an individual because I change every minute. I was thinking something else about me last day and I am not what I was thinking last day about me. Yesterday, I thought I never can, but I can today. I was wrong yesterday, but I am right today. My ideas, views, principles, values, knowledge, horizon, and ‘and’ are changing day by day and minute by minute. So how can I   define me?” He prayed god to answer his doubts about his ‘things’.
“O god, please forgive me for not believing in heaven and hell”, he started to pray for an answer he has to make for the questions about his existence in order to satisfy the world around him. “O god, please give me some definite passions, for I may concentrate on one. I have many passions and none of them helps me to focus on particular one. If you ask me whether I like arts, yes, I do. Whether I like photography, yes, I do. Whether I like writing, yes, I do. Whether I like science, yes I do. Whether I like…, o god it seems I like everything except mathematics. I can do everything, I love everything. So please help me to really love one thing at least for the sake of their questions. I still don’t know my likes, interests, romances, passions; what a man I am!” he embraced his bed and fell in sleep.
Job doesn’t love perfection, he thinks that perfection makes him complete. He never wants to be complete so he always gives a space for imperfection in his every thoughts, dreams, things, arts and life. He loves god, the Nature and its classified mysteries. He tries to see himself in every existing and nonexistent organism in this universe. He is bit of every man, he buys books so as not to read them; he goes to concerts without caring to hear the music or to see who’s there; he takes long walks because he is sick of walking; he spends whole days in the country, just because it bores him; and goes church because he doesn’t believe in heaven.
***

Comments

Popular posts from this blog

ശിവോഹം

അസ്ഥി മരവിക്കുന്ന തണുപ്പിലും , രക്തം ബാഷ്പമാകുന്ന ചൂടിലും , ഭ്രാന്ത്‌ ബുദ്ധിയെ മദിക്കുന്ന നേരത്തും എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം മാത്രമേയുള്ളൂ.  അവസ്ഥയുടെ എല്ലാ  ഭാവത്തിലും എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്.  കടലും , തിരയും , കരയും , മലയും , കാറ്റും , മഴയും , അങ്ങനെ  സര്‍വ്വ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ എല്ലാ മൂര്‍ത്ത ഭാവങ്ങളിലും ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു. ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ചേതനയറ്റുന്ന നേരത്തും ,  പ്രാണന്‍ ത്രികാലങ്ങളില്‍ അമൂര്‍ത്തമായതിനെ പ്രണയിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം തന്‍റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ മറക്കുന്നതും , ബുദ്ധിക്കു അപ്രാപ്യമായ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ നിഗൂഡതകളില്‍ പ്രണവബീജം എന്‍റെ പ്രാണനെ ഗ്രസിക്കുമ്പോഴും , എനിക്ക് പ്രണയം നീയാണ്. കാലം മൂന്നിലും , പ്രാണന്‍റെ ഏതവസ്ഥയിലും , ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.

anatomy of mathematics VS. My Brilliant Ntraparietal Sulcus (Left cerebral hemisphere)

കണക്ക് , ഈ വിഷയം എന്നെ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപകരെക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ വെറുത്തു പോയതാണ് . ഞാന്‍ തോറ്റു പോയ ഒരേ ഒരു വിഷയവും കണക്കു തന്നെ. ഓണ പരീക്ഷക്കാണ് തോറ്റത്. ഞാന്‍ ആദ്യം കണക്കിനു തോറ്റത് ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ ആണ് . അന്നെനിക്ക് ഒരു മിഡ്ടേം പരീക്ഷക്ക്‌ 25 ല്‍ വെറും 4 മാര്‍ക്കാണ് കിട്ടിയത്. അതുകഴിഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറയേണ്ട (ഊഹിച്ചെടുത് പൂരിപിചോളൂ). അപ്പന്‍റെ കണക്കിലുള്ള ബുദ്ധിയുടെ ഒരംശം എങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നുഞാന്‍ ആഗ്രഹിചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു , കാരണം അപ്പന്‍ കണക്കില്‍ ഒരു പുലിയും ഞാന്‍ എലിയും ആയിരുന്നു. അപ്പന്‍ ഒരുപാടു എന്നെ നേരെയാക്കാന്‍ നോക്കിയതാ , ഒന്നും നടന്നില്ല. എന്നാല്‍  പത്താം ക്ലാസില്‍ അപ്പനും അമ്മയ്ക്കും എന്നെകുറിചോര്‍ത്തു പെടിതോന്നിയപ്പോള്‍ അവര്‍ എനിക്കൊരു സ്പെഷ്യല്‍ ട്യൂഷന്‍ ഏര്‍പെടുത്തി . കണക്കിന്‍റെ ദേവതയായി എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ച ആ MSc ക്കാരി ചേച്ചിയെ ഞാന്‍ നമിക്കുന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങനെ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ കണക്കു പരീക്ഷ 50 ല്‍ 36 മാര്‍ക്കോടെ പാസായി. എന്‍റെ കണക്കു ടീച്ചര്‍ക്ക്‌ പോലും വിശ്വാസം വന്നു കാണില്ല ഞാന്‍ ഇതെങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചുവെന്നു. ഞാന്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ കണക...

Ulysses

We are the harvesters of destiny, gathering the leeches of existence and the capriciousness of emotionless masks amidst the shores of lucid dreams and nocturnal splendor. I yearn to sing, to dance, to cry out like a madman. Bring me wine, and I shall whirl the world around the whims of human consciousness. Lead me into the depths of hell's darkness, and I'll illuminate her gates, infusing them with the exuberance of joy, filling the chalice of primal desires. Drinking deeply from life's cup, its bittersweet nectar rejuvenates my senses, enriching the tapestry of my existence. I embrace life, I consume love to its very dregs. Love, the sacred effusion of existence, binds me in the inability to unlove. I am submerged, intoxicated by the essence of my desires for her. And there, amidst the throng, I see them—men of remarkable vitality and determination, reflections of my own life, incarnations of staggering resilience. I am alive. I am Nature, she is my masterpiece. You cannot...